Yaşadığı büyük fırtınalar sonrası büyüyor insan.. Yeni kararlar alıyo sonra hayatına tekrar devam ediyo.. Yıpranıyo, oldukça yıpranıyo.. Savruluyo belki, ordan oraya.. Ama ölmüyor. Yaralanıyo ama zamanla o da kabuk bağlıyo, iyileşiyo içten içe.. Ama izi kalıyo.. Belki bedeninde, belki aklının, hatıralarının en ücra köşesinde..
Öyle kararlar alınıyo dediysem de bakmayın siz bana, yine aynı hatalar yapılıyo.. O yaralar belki tekrar açılıyo. Kızmayın kendinize “Ben aslında bu konuda şöyle bir karar almıştım uygulayamadım” diye.. Hayat bazı şeyler uğruna hata yapmanızı kabullenebilir.. Çünkü size tehlikeli gelen şeyler belki de çok güzel sonlara/sonuçlara sebep olacaktır. Bilinmez.. Belki de yıkımlara.. Denemeden bilemeyiz. Şans vermeden göremeyiz. Bu yüzden risk almaya her zaman değer..
Risk alıp; sınırlarınızı görmenize değer..
Risk alıp; kendinizi daha iyi tanımanıza / kendinizi keşfetmenize değer..
Risk alıp; nelerin gerçekten kıymetli olduğunu anlamanıza değer..
Risk alıp; zorlukların sizi olgunlaştırmasına değer..
Risk alıp; keşke dememenize değer..
Risk alıp; hayatı öğrenmenize de değer..
Risk aldığınızda, çıktığınız yolculuğa da değer..
Üzülseniz de, yıpransanız da.. Zarar gördüğünüzü düşünseniz de.. Pişmanım deseniz de.. Günün birinde, kötü anılarınızdan eser kalmicak, her biri tozlu raflarda yerini almış olucak çoktan.. Ve iyi hatırlicaksınız.. Nolursa olsun.. Şimdi ki öfkeniz, kininiz, nefretiniz, kızgınlığınız, siniriniz, üzülmeleriniz, ağlamalarınız, içinize sindiremeyişleriniz… Hepsi silinicek. Zamanla.. Ve iyiyi hatırlicaksınız.. Daha önce de yazmıştım, beynimiz iyileri hatırlamak üzerine kurulu bi mekanizma.. Geçmiş bu yüzden her zaman daha güzel gelirmiş.. Mışlar mişler ne demişler.. Ben bilim insanı diilim bilmiyorum..
Evet, ne 2017ydi ama.. Pek bi fırtınalı; yelkenlimle, açık denizlerde hem de.. Yaralı..
Yine de, nolursa olsun, yaşadığım gök kuşaklarıyla dolu olucak yüreğim, aklım, fikrim, beynim.. Ben seni hep rengarenk hatırlicam.. Bütün renkleri içinde barındırdığın için.. En iyisinden, en kötüsüne.. En yükseğinden, en dibine.. Bir ucundan, diğer ucuna.. En aydınlığından, en karanlığına, en siyahından, en beyazına..
2017, bir mihenk taşı gibi durucak benim için..
Yeni yılda ise,
2017 fırtınasının ardından, böyle bir sahile vurmayı diliyorum.. Öylesine huzurlu..
PS: Süt liman olmicağını öğreneli çok oldu mesela, dalgalı olabilir 🙂
Sevgiler, Burcu Özcan