sonsuz

Bi bilinmeyene doğru attım adımlarımı.. Anlık değildi, planlıydı. Kapandı kapılar ardımdan. Karanlıktı.. Korkutucuydu.. Tahmin edilemezdi.. Bi yandan ürkütürken, titretirken; kendine çekendi.. Uzaktım ilk başta, gölgeydim.. Sen’ de kaybolmuş bir Hiç’tim. Bi silüetten ibarettim.. Kıstım biraz gözlerimi, şüpheci ama bir o kadar güvenli.. İncelemeye başladım her bir yerini.. Kenarlarını, köşelerini.. Seni sen yapan tüm renklerini.. Karanlığının… Okumaya devam et sonsuz