herkesin hikayesi farklı şu hayatta. Ne kadar da öznel, özel ve olayların içinde iken, ‘o an’da iken ne kadar da büyük. kocamann.. derya, deniz..
halbuki; perspektif kazanınca, azıcık yukardan bakmayı başarınca ne kadar da küçülüyor tüm sorunlar, karmaşalar. küçülüyor, küçülüyor, küçücük kalıyor. ufukta ufacık bir noktaya dönüşüyor ya da evrenin içinde kaybolup gidiyor.
sonra da insan düşünmeden edemiyor… ben birgün, bugün beni üzen ne varsa unutacağım, ya da şimdiki kadar acıtmayacak.
eee ne anlamı var ki o zaman?
geç gitsin…
gül gitsin…
hayatı çok da ciddiye alma gitsin…
bırak gitmek istiyorsa, zaten gitsin…
sen kendi yüreğine sahip çık!
